Verzagte Liebe und der Traktor (von Peter Filzmoser, gelesen von Hans & Rosi) Er: I hob mi gonz narrisch in a Diandl vaknollt. Es wor letzte Woch'n, beim Kiachal im Wold. Am Bankal is's g'sessn, I hob's long betracht'. Wia's hoamg'onga is, do woah's schon fost Nocht. Sie: I hob mi valiabt in den Schneida sein' Bua, Er g'foit ma so narrisch, es losst mia koa Ruah. I hätt letzte Woch'n im Wold auf eahm g'woat, doch is er net g'kemman, es follt ma so hoat. Er: Wia soll i's nur moch'n, wia soll i's ihr sog'n? I trau mi hoit ned, I trau mi net frog'n. Sie kuntat jo "na" sog'n, des kuntat jo sei'. Des wa jo zum schoman, des muass ma vasteih'. Sie: Vielleicht kimmt er desmal zum Bankerl im Wold. Er woaß gonz genau, dass' ma dort so guat g'foit. Er brauchat nua hergeh'n und d'Hand umaleg'n, er brauchat nua sog'n, dass er mi tuat gern meg'n. Er: Vielleicht geht sie wieder zum Bankerl im Wold. I sog ihr donn einfach, dass sie mir so guat g'follt. I sitzat mi hin, legat d'Hond um ihr'n Hols, I schauat ihr in'd Aug'n und sogat ihr olls. Sprecher: Und wirkli sann beide beim Bankerl im Wold. Er geht zu ihr hin, wü ihr sog'n, dass's eahm g'foit. Do kummt gonz auf amol a Traktor daher. Sei Herz follt in d'Hosn, sei Hirn is gonz leer. Der Traktor kummt näher, der Lärm is enorm, der hot jetzt den beiden die Liabschoft verdorb'm. Er (schreit): Do is's ma vü z'laut, koa Mensch konn wos HEARN. Sprecher: Sie follt eahm uman hois: Sie (schreit): I hob di A GERN.